Een fascinerend verschijnsel is ruimtelijke ordening. Soms zie je van die plekken waar de tijd stil gestaan lijkt te hebben. Daar is een of andere ambtenaar vergeten om iets aan ruimtelijke ordening te doen. Of er woont mogelijk iemand met bakken geld die een ieder die het lef heeft iets van zijn land te vinden, persoonlijk met de hooivork wegjaagt. In het gedeelte van de Over-Betuwe tussen Arnhem en Nijmegen waar ik zelf woonachtig ben, wordt zelden een plekje vergeten. Overal liggen de plannen al in de la, klaar om te voorschijn getrokken te worden. De vooruitgang moet je immers niet willen tegenhouden.
Laatst dwaalde ik af in westelijke richting en kwam ik terecht in een rustiger stuk Over-Betuwe. Onze maatschap heeft als ambitie om op diverse plekken in het rivierenlandschap en dan met name in de Over-Betuwe kleine boomgaardjes met Eldense Blauwe pruimenbomen te vormen. Dat hoeven niet per se heel grote boomgaarden te zijn. Uitgaande van een 35 m2 per boom, gaan er 14 bomen op 500 m2. Dat kan al heel leuk zijn in het landschap; een sieraad dat 40 misschien wel 50 jaar mee kan gaan. Met een beoogde productie van 2 van dergelijke gaardjes per jaar, is het zaak de Betuwe en de Liemers te verkennen en kennis te maken met de bewoners van dit typische rivierenlandschap. En zo dwaalde ik af in westelijke richting.
Een verrassing van de laatste 20 jaar is het verschijnsel boomkwekerij. Daar waar ooit boomgaarden stonden – volgens oude kaarten – staan nu keurig in rij en gelid groene boompjes en struiken. Keurig aan een tonkinstokje vastgemaakt. De snelheid en gretigheid waarmee deze vorm van grondgebruik oprukt is indrukwekkend. ‘Waar blijven al die boompjes en struikjes?’, vraag ik mij af. Ja, naar de klant. Zo veel is wel duidelijk. Het is kennelijk goede handel. En dat vertaalt zich ook in de pachtprijs.
Zo vertelde mij een boer dat hem drieduizend euro per hectare geboden was. Maar hij had het niet gedaan. Want, zo wist hij, ‘Ze verkopen de bomen en struiken met kluit. Nemen ze je mooi je goede grond mee.’ Ik kan deze boer geen ongelijk geven. Nee, verpacht de grond dan maar aan iemand die er Eldense Blauwe pruimen wil neerzetten. Dan help je maar zo mee aan de realisatie van een sieraad voor het landschap. Waar je ook nog eens 40 of 50 jaar van kunt genieten. Wie wil dit nu niet?
Deelt u deze mening, en bent u bereid een stukje grond van 500m2 te verpachten voor de aanplant van een Eldense Blauwe pruimenboomgaardje? Neemt u dan gerust contact op met maatschap de Eldense Blauwe. Wie weet, maken we samen iets moois.