Mijn voorspelling omtrent de pluktijd is ongeveer even betrouwbaar als buienradar. Zondag 18 juli schatte ik woensdag 21 juli als startdatum in. Maar het werd vrijdag de 23e juli dat ik de eerste kon plukken en het was zoeken, zoeken, zoeken naar plukrijpe Eldense Blauwe pruimen. En nu zou er regen komen. Kittie waarschuwde me: zaterdag (24) gaat het regenen! En ja hoor. Volgens buienradar dikke plensbuien vanaf 15.00 uur. Allergisch als ik ben voor scheurende takken besloot ik vooraf te gaan plukken. Zoveel mogelijk…. Om de paar zwaar beladen takken die ik heb, zo veel mogelijk te ontlasten.
Maar buienradar heeft het niet altijd goed. De buien zouden een uur later komen. Vier uur ’s middags zou de waterval komen, en niet om drie uur. Mooi! Dit betekent een uur extra tijd. Om vier uur komt Patrick, de beheerder van deze website langs voor een stuk 5-aderige kabel. “Regen?,” vraagt hij verbaasd na mijn mededeling dat we regen gaan krijgen. Buienradar zegt het en ik toon nieuwe beelden. Niets veranderlijker als het weer. De buien komen om zes uur vanmiddag. Nog beter. Want met dat voorgenomen plukken schiet het niet op. De pruimen aan de meeste Eldense Blauwe bomen zijn nog half groen, half roze en keihard.
Eldense Blauwe pruimen de 24e juli geplukt van de eerste boom die ik zelf entte, in 2007, op een Brompton stek onderstam
Om zes uur besluit ik naar binnen te gaan. Het plukken heeft bijna niets opgeleverd. De Eldense Blauwe pruimen aan enkele vroegrijpe bomen lijken mooi van kleur maar zijn nog steeds veel te hard. Soms laten ze los van het steeltje, een teken dat ze plukrijp zijn. Maar aan de kleur te zien, zouden ze nog best wel even kunnen hangen. En naar de smaak te oordelen ook! Een eetrijpe Eldense Blauwe pruim is bij eerste aanbeet wat zuur, gevolgd door een heerlijk rinzig zoet met een bittertje in de nasmaak. Het zuur is er, de rest nog niet. De Eldense Blauwe pruimen zijn nog niet eetrijp. Nog even wachten. Ik inspecteer de stutten. Veel meer kan ik nu niet doen. Wachten op de buien en hopen dat er gaan takken gaan afscheuren.
Eldense Blauwe pruimen geplukt van de boom van Teun, geënt door wijlen Hendrik ten Elsen in 2004 op een Myrobolan zaailing onderstam
Eenmaal binnen raadpleeg ik opnieuw buitenradar. De rode vlekken die dreigend aanstalten maakten om Elden te trakteren op een vracht water zijn verdwenen. De koers, van zuid naar noord, is bijgesteld. Wat lichtblauwe vlekken schuiven traag richting het noordwesten. Elden houdt het droog! Houden zo. Zonder hemelwater buigen de takken al voldoende door. Maar ja, met buienradar weet je het maar nooit.
Elden, gelegen in de streek Over-Betuwe, tussen de Rijn en de Waal, ontsnapt aan voorspelde buien
In de tijd van mijn vader hadden we geen buienradar. Mijn pa keek naar de lucht. “We zouden wel eens regen kunnen krijgen,” zei hij dan met wat onheilspellends in zijn stem. En als het een paar uur later dan daadwerkelijk ging regenen – wat lang niet altijd het geval was – zei hij triomfantelijk: “Heb ik het nie gezeid?