De dagen zijn kort. De bomen hebben hun blad verloren. Ze staan doodstil. Alsof ze hun adem inhouden nu het koud en kil is.
Iedere winter is het kil. Maar nu voelt het extra kil zonder de warmte van Eldense Blauwliefhebber pur sang, Hein Reusken. Afgelopen vrijdag waren familie en vrienden bijeen in Beuningen om Hein de laatste groet te brengen. Hein verbleef graag iets achter de voorgrond. Niet in de spotlights, maar wel aanwezig. Hein gaf aan wat belangrijk was. Niet voor hemzelf maar voor Elden. Zoals de Eldense Blauwe hoog in het vaandel houden. Want de Eldense Blauwe is een belangrijk onderdeel van het Eldens erfgoed!
Enkele dagen na Hein is mevrouw Jansen uit de klapstraat overleden. Mevrouw Jansen kwam van origine van Huissen Zand. Ze was zeer lange tijd getrouwd met Eldenaar Ton Jansen. Wat jaartjes terug stonden we samen, mevrouw Jansen, haar man Ton, Hein en ik bij hen in de achtertuin in de Klapstraat waar de oudste Eldense Blauwe stond die we kenden. De boom was gepoot in 1935/1936. We hebben van deze boom geënt en opslag van de onderstam kunnen afnemen. De boom, wat er van over was, hebben de kleinzoons afgelopen zomer gerooid.
Eerder dit jaar overleed de oudste Eldenaar, Rinus van der Ende. Hij werd 98 jaar. Als oud vrachtrijder kende hij als geen ander de locaties van de oude boerderijen in Elden en het Eldense buitengebied. Zonder al deze Eldense Blauwe liefhebbers om ons heen zouden we bijna de Eldense Blauwe pruim vergeten. Gelukkig heeft Hein ons op tijd geactiveerd: houd de Eldense Blauwe hoog in het vaandel. Want de Eldense Blauwe is Eldens erfgoed!